Καζάζης Νεοκλής

ΣΤ:. Αθηνά

(Λέσβος 1849 – Αθήνα 1936)     

 

Πολυσχιδής προσωπικότητα με ευρύτατη μόρφωση και κοινωνική δραστηριότητα. Το 1865 ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή αλλά την ίδια χρονιά μετεγράφη στη Νομική του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Από όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Δικαίου το 1870. Συνέχισε τις σπουδές του στο εξωτερικό Γερμανία και Γαλλία, επί 6ετία. Με την επιστροφή του διορίστηκε υφηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανέλαβε τμηματάρχης του Υπουργείου Εσωτερικών και το 1887 Δ/της στη Γενική διεύθυνση Ταχυδρομείων και Τηλεγράφων. Δίδασκε και στο Πανεπιστήμιο ως επίτιμος καθηγητής έως το 1894, οπότε αναγνωρίστηκε τακτικός καθηγητής της Φιλοσοφίας και Εγκυκλοπαίδειας του Δικαίου και της Πολιτικής Οικονομίας . Αναγορεύτηκε Πρύτανις το 1902-3. Το 1910 παραιτήθηκε από καθηγητής για να ασχοληθεί με την Πολιτική. Εξελέγη βουλευτής στην Α΄ Αναθεωρητική βουλή. Ήταν ιδρυτής της Εταιρίας Ελληνισμός και εξέδιδε το ομώνυμο πολιτικό περιοδικό . Μέσα από τον Ελληνισμό προωθούσε τις αλυτρωτικές επιδιώξεις του, παράλληλα με τις προσπάθειες συνεργασίας και συνύπαρξης με Αλβανούς ομοϊδεάτες του (Ισμαήλ Κεμάλ, Μπέης Αυλώνα). Ο Καζάζης άφησε ένα μεγάλο συγγραφικό φιλελεύθερο έργο γεμάτο ανθρωπιά και προτάσεις για ανθρώπινα δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες. Μεταξύ άλλων αναφέρουμε: Σωκράτης, Η νόσος του Βέρθερου, Βίκτωρ Ουγκώ, Ο Θέρσος ως ιστοριογράφος, ο Μηδενισμός εν Ρωσία, Η Γαλλική επανάσταση, Αι μεγάλαι πόλεις, Αι πολιτικαί θεωρίαι της Γαλλικής επαναστάσεως και η ιστορική σχολή του Δικαίου κ.α