Ράλλης Ι. Γεώργιος

Πρωθυπουργός

ΣΤ:. Πυθαγόρας

(Αθήνα 1918- 2008)        

 

Γόνος της μεγάλης οικογενείας των Ράλληδων σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πολέμησε ως έφεδρος αξιωματικός στον Ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940 και στον εμφύλιο. Εργάστηκε ως Δικηγόρος από το 1941. Ασχολήθηκε με την Πολιτική και εξελεγη πολλές φορές Βουλευτής Αθηνών, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1950 έως το 1963. Διετέλεσε Υπουργός, Προεδρίας Κυβερνήσεως 1954-56, Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων 1956-58, Εσωτερικών 1961-63 και πάλιν Εσωτερικών το 1967 όταν έγινε το στρατιωτικό πραξικόπημα των Συνταγματαρχών.

Μετά την μεταπολίτευση του 1974 εξελέγη και πάλι πολλές φορές βουλευτής και υπουργοποιήθηκε, ως Υπουργός Εσωτερικών το 1974 , Προεδρίας της Κυβερνήσεως 1975-77, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων 1976-77 με μεγάλο ριζοσπαστικό έργο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την εισαγωγή της νεοελληνικής γλώσσας σε όλες τις βαθμίδες της αλλά και στη Δημόσια Διοίκηση με κατάργηση της καθαρεύουσας.

Στη συνέχεια γίνεται υπουργός Συντονισμού και Εξωτερικών 1978-80 και συμβάλει στην αποδοχή της Ελλάδος ως 10ου μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΟΚ).

Εκλέχθηκε και διαδέχτηκε το 1980 τον Κ. Καραμανλή ως αρχηγός της Ν.Δ. και ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος έως το 1981. Ανεξαρτητοποιείται 1987 και εκλέγεται Βουλευτής Κερκύρας το 1989. Το 1993 τερματίζει την βουλευτική του καριέρα.

Υπήρξε ένας ήπιων τόνων πολιτικός , Δημοκράτης και Ευπατρίδης.

Τιμήθηκε από την Πολιτεία με Αριστείο Ανδρείας, Πολεμικό Σταυρό Γ’ τάξεως,

Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, Μεγαλόσταυρο της Τιμής, και Μεγαλόσταυρους από

την Γαλλία, Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ταϊλάνδης και Αβησσυνίας.

Άφησε ένα σημαντικό και πλούσιο συγγραφικό έργο κυρίως ιστορικοπολιτικό.

Επιλεκτικά αναφέρουμε : Δύο Δρόμοι, Η αλήθεια για τους Έλληνες Πολιτικούς,

Η τεχνική της Βίας, Ώρες ευθύνης, Πολιτικές εκμυστηρεύσεις, Κοιτάζοντας πίσω,

Τάδε έφη, Εις ώτα μη ακουόντων κ.α