Πυλαρινός Φραγκίσκος

ΣΤ:. Πανελλήνιον

(Κεφαλονιά 1802 – Αθήνα 1882 )            

 

Σπούδασε στο Παρίσι φιλοσοφία. Ασπάστηκε τις δημοκρατικές και κοινωνικές ιδέες της εποχής του και προσπάθησε να τις εφαρμόσει όταν επέστρεψε στην Ελλάδα (Ναύπλιο και Κεφαλονιά).Επηρεάστηκε από τους φιλοσόφους και διανοούμενους της εποχής (Ηegel, Saint Simon, Charles Fourier και την ομάδα των οπαδών του Κοραή οι οποίοι είχαν φτιάξει στο Παρίσι την Ελληνική Εταιρία στην οποία έγινε μέλος. Έλαβε μέρος σε όλα τα επαναστατικά κινήματα κατά της Αγγλικής κατοχής (προστασίας) των Ιονίων νήσων. Εξορίστηκε το 1839. Στο Ναύπλιο εξακολούθησε τη δραστηριότητά του κατά των Άγγλων. Με αξίωση του Άγγλου πρεσβευτή συνελήφθη στην Αθήνα και φυλακίστηκε στον Μεντρεσέ και στο Ιτς Καλέ του Ναυπλίου. ‘Ήταν φίλος και ομοϊδεάτης του Gustave d’ Eichtahl, ενός Φιλέλληνα σοσιαλιστή που ασχολήθηκε με το αγροτικό ζήτημα στην Ελλάδα. Υφηγητής και στη συνέχεια (1843) τακτικός καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δίδαξε ιστορία της φιλοσοφίας. Παύθηκε κατ΄ επανάληψη γιατί κατηγορήθηκε ότι με τη διδασκαλία του παρωθούσε σε ταραχές. Αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Αιών και στα περιοδικά Σωκράτης και Πρόοδος , με αντιοθωνικά κείμενα. Έγραψε την ΄΄Εισαγωγήν εις την φιλοσοφίαν΄΄. Μετέφρασε το 1840 σε 2 τόμους τα Άπαντα του Ισοκράτη και το έργο του Ιταλού διαφωτιστή Cesare Beccaria, με τίτλο Περί Αδικημάτων και ποινών (1842). Διετέλεσε μέλος της Μεγ. Στ. της Ελλάδος.