ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ

Καλωσορίζοντας την 3η Χιλιετία μ.Χ.

Η Ανθρωπότητα έχει μόλις εισέλθει στον 21ο αιώνα και ήδη πέρασε στην 3η χιλιετία μ.Χ. Η ιστορία της χάνεται στα βάθη των δεκάδων χιλιάδων ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξε προϊούσα, αλλά βραδεία πνευματική και πολιτισμική ανάπτυξη και δη όχι ισότιμη σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Εν τούτοις, κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων χιλιάδων περίπου ετών, η εξελικτική πορεία του ανθρώπου υπήρξε εντυπωσιακή, για να καταστεί εκρηκτική κατά τον λήξαντα μόλις αιώνα.

Όλοι γνωρίζομε την ιδιαίτερη επίδοση των προγόνων μας στην έρευνα της Φύσεως, οι δε Έλληνες φιλόσοφοι υπήρξαν πρωτοπόροι στην προσπάθεια εξεύρεσης απαντήσεων στο διαιώνιο ανθρώπινο ερώτημα για την ύπαρξή μας. Έκτοτε, χάρη στην περαιτέρω πρόοδο των γνώσεων, αναπτύχθηκαν εντυπωσιακά οι θεωρητικές, κοινωνικές, φυσικές και θετικές επιστήμες, ιδίως κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες στην Ευρώπη και στη Β. Αμερική, για να επιτευχθεί και ο θρίαμβος της τεχνολογίας κατά τον 20ο αιώνα. Νομοθεσίες και κανόνες εγκαθίδρυσαν, στις περισσότερες Χώρες, μια κοινωνική ζωή πιο ισότιμη, δικαιότερη και ασφαλέστερη. Η Χημεία, η Βιολογία και η Ιατρική πέτυχαν την παράταση του προσδόκιμου επιβίωσης των ανθρώπων κατά είκοσι χρόνια. Η πρόοδος της Φυσικής και των εφαρμογών της κατέστησαν την καθημερινή ζωή μας πιο παραγωγική, άνετη και ευχάριστη. Διευκόλυναν, επίσης, εκπληκτικά, όλων των ειδών τις μεταφορές και προήγαγαν ευρύτατα τις επικοινωνίες, δίνοντας την ευκαιρία στους ανθρώπους να συσφίξουν τις μεταξύ τους σχέσεις.

Παρ” όλα, όμως, αυτά και πλείστα άλλα, όντως εντυπωσιακά επιτεύγματα, το ερώτημα που τίθεται είναι, κατά πόσον μπορούμε να είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι, ώστε να αισθανόμαστε εμπιστοσύνη και για το μέλλον της Ανθρωπότητας, όταν λάβουμε υπ” όψη τις εν γένει επικρατούσες σήμερα φυσικές, κοινωνικές και ηθικές συνθήκες ζωής, σε όλη τη Γη;
Η απάντηση είναι, ότι τα πάντα εξαρτώνται από όλους εμάς και από τον κάθε άνθρωπο χωριστά, κυρίως δε:

α) από την παιδεία και την πνευματική καλλιέργεια του καθενός μας, συνάμα δε,
β) από την επιθυμία μας να συμμετέχομε ενεργώς στα συμβαίνοντα γύρω μας. Εξαρτώνται, επίσης,
γ) από την αντίληψη που μπορούμε να έχομε για την Ανθρωπότητα ως μια Αδελφότητα χωρίς άλογους φανατισμούς, τεχνητές διακρίσεις και προκαταλήψεις. Εξ ίσου σημαντικό είναι, ακόμη, ότι πολλά εξαρτώνται
δ) από το κατά πόσον έχομε συνειδητοποιήσει όντως, ότι η σύνολη Φύση συνιστά ένα υπέροχο αλλά και ευαίσθητο ενδιαίτημα, το οποίο χρειάζεται το έντονο και συνεχές ενδιαφέρον μας, αλλά και τον ειλικρινή σεβασμό μας προς αυτό.

Και όσον μεν αφορά την παιδεία και την καλλιέργεια οι οποίες, δυστυχώς, δεν συμβαδίζουν πάντα με τους τίτλους σπουδών και την επαγγελματική επιτυχία, είναι σε όλους γνωστό, πόσο σημαντικά μπορεί η έλλειψή τους να επηρεάσει τις σκέψεις και τις ενέργειές μας. Όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμαστε, ότι η εκπληκτικά αυξανόμενη προσέγγιση πολυάριθμων γνωστικών αντικειμένων, αφίσταται σημαντικά από τη γενικότερη πνευματική και ηθική διαμόρφωση των περισσοτέρων σύγχρονων ανθρώπων. Ακόμη, διαπιστώνομε, πόσο ο υπερτροφικός εγωισμός και η ιδιοτέλεια απομακρύνουν τον ένα άνθρωπο από τον άλλον, δυσχεραίνουν τη συνύπαρξη μεταξύ τους και πολλές φορές, προσανατολίζουν τους ασθενέστερους χαρακτήρες προς κάθε μορφής φθοροποιές εξαρτήσεις. Όλοι διαπιστώνομε, επίσης, ότι το δίκαιο του ισχυροτέρου εξακολουθεί δυστυχώς να κατισχύει, γεγονός που συνεπάγεται απηνείς ανταγωνισμούς μεταξύ παμμεγίστων οικονομικών ομίλων, με μοναδικό στόχο την περαιτέρω συσσώρευση πλούτου και την επικράτηση του ενός επί του άλλου, δια παντός μέσου. Και αποτελεί εύλογη συνέπεια, το ενδιαφέρον των υπολοίπων να μετατοπίζεται από την ευγενή άμιλλα προς τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τη διαφθορά, από το υψηλό φρόνημα προς την εφήμερη προβολή και από την αλληλοκατανόηση και τη συμπαράσταση προς τον εγωκεντρισμό και την αδυσώπητη προσπάθεια πλουτισμού και επικράτησης του ενός ατόμου επί του άλλου, όπως, βεβαίως, εξακολουθεί να συμβαίνει και μεταξύ των κρατών. Εν τούτοις, από την άλλη πλευρά, σε πολλά σημεία της Γης, εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά εξακολουθούν να ζουν, όλη τους τη ζωή, μέσα στη φτώχεια, στην αμάθεια, στους κινδύνους και στην αθλιότητα.

Όσον δε αφορά την ανάγκη ενεργού συμμετοχής μας στα καθημερινώς δρώμενα καθίσταται αυτονόητη η σημασία της, εφόσον με αυτήν μπορούμε να αντισταθούμε στην πνευματική αλλοτρίωση που συχνά επιχειρείται, εις βάρος των πολλών, με απώτερο σκοπό την ετεροβαρή ή μονόπλευρη λήψη αποφάσεων. Επίσης, χάρη σ” αυτήν, μπορούμε ν” αναπτύξομε την προσωπικότητα και την ανεξαρτησία που δικαιούμεθα, ως ελεύθεροι και έντιμοι άνθρωποι. Συνάμα όμως, υποχρεούμεθα έτσι ν” αντιληφθούμε και την υπέρτατη ευθύνη που οφείλομε απέναντι του εαυτού μας αλλά και του συνόλου, μέσα στο οποίο διαβιούμε. Η υπεύθυνη, εξ άλλου, συμπεριφορά μας προϋποθέτει και την εκ μέρους μας υποχρέωση καλύτερης ενημέρωσης και πληρέστερης γνωστικής προσέγγισης των γεγονότων, χωρίς ιδιοτελείς σκοπιμότητες, είτε ανόητους φανατισμούς, προλήψεις και δογματισμούς. Οι μάστιγες αυτές υπήρξαν ανέκαθεν υπεύθυνες για τις μεγάλες πολιτισμικές οπισθοδρομήσεις, όχι μόνο κατά τη σκοτεινή και μακροχρόνια περίοδο του Μεσαίωνα αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, μέχρι και κατά τον λήξαντα αιώνα.

Αναφορικώς, τέλος, με το ενδιαφέρον και τον σεβασμό που οφείλομε απέναντι σ” ολόκληρη τη Φύση και στο Οικοσύστημά μας ιδιαιτέρως, δεν πρέπει να λησμονούμε τις δυσμενείς έως επικίνδυνες επιπτώσεις, που έχουν σ” αυτά, η καταχρηστική εκμετάλλευση των ποικίλων ενεργειακών και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, η επισφαλής, πολλές φορές, παρέμβαση της σύγχρονης βιοτεχνολογίας σε ποικίλες εκφάνσεις της ίδιας της ζωής μας, καθώς και η άλογη χρησιμοποίηση επικινδύνων μορφών ενεργείας, για βιομηχανικούς, είτε πολεμικούς σκοπούς.

Ως Ελευθεροτέκτονες, δεν πρέπει να είμαστε απαισιόδοξοι. Δεν πρέπει, επίσης, να είμαστε αδιάφοροι στην αδικία, στη βία και στο δεσποτισμό. Αντιθέτως, πρέπει να είμαστε ευαίσθητοι στη δυστυχία και επιεικείς στα σφάλματα των συνανθρώπων μας. Ο Ελευθεροτεκτονισμός χρησιμοποιεί δύο απλά και ειρηνικά αγωνιστικά μέσα: τον ορθό λόγο και το συναίσθημα. Αναζητεί, δηλαδή, πάντα την Αλήθεια, όποια πράγματι αυτή είναι, έστω και εάν είναι σκληρή για τον εαυτό μας ή διαφορετική από τις προσωπικές αντιλήψεις μας. Επίσης ο Ελευθεροτεκτονισμός επιζητεί την ειλικρινή ανάπτυξη αδελφικών σχέσεων μεταξύ όλων των καλής θελήσεως ανθρώπων, ανεξαρτήτως της φυλετικής τους προέλευσης, των γενετικών ιδιαιτεροτήτων και των γλωσσικών ιδιωμάτων τους, του θρησκεύματος με το οποίον λατρεύουν τον Θεόν, ως και των πολιτικών τους πεποιθήσεων.

Ως Ελευθεροτέκτονες, οφείλομε να είμεθα σε συνεχή εγρήγορση, να διαφωτίζομε τους συνανθρώπους μας, να τους συμπαριστάμεθα στις ανάγκες τους και να επεκτείνομε τους αδελφικούς δεσμούς μας. Με το προσωπικό παράδειγμά μας μπορούμε να επηρεάζουμε ευνοϊκά και έντιμα τους φίλους, τους γνωστούς μας, ακόμη και πρόσωπα που, ίσως άθελά τους, επηρεάζουν δυσμενώς την πολιτιστική εξέλιξη και την πρόοδο της Ανθρωπότητας. Μπορούμε, ακόμη, να μεταπείθουμε εκείνους οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για απερίσκεπτες ενέργειες, είτε για ιδιοτελείς παρεμβάσεις, θέτοντας σε κίνδυνο τη Φυσική αρμονία.

Καλωσορίζοντας με αισιοδοξία, εμπιστοσύνη και ρεαλισμό τον πρώτο χρόνο του νέου αιώνα της Τρίτης Χιλιετίας μ.Χ., εύχομαι εγκαρδίως προς τους απανταχού της Γης ανθρώπους, υγεία, ειρήνη, δημιουργική πρόοδο και ευημερία. Παρακαλώ και προσκαλώ δε όλους τους Ελευθεροτέκτονες να ενωθούμε νοερά σε μια παγκόσμια ενωτική άλυσο, για να συμβάλλουμε αυτόβουλα, ενεργά και ειλικρινά στη φυσική, πνευματική και ηθική ανάπτυξη της Κοινωνίας των ανθρώπων, χωρίς να λησμονούμε συνάμα την προστασία του φυσικού περιβάλλοντός μας, το οποίο αποτελεί ένα απειροελάχιστο μεν, πολύτιμο δε και υπέροχο τμήμα του Θείου και, ίσως, απείρου Σύμπαντος.

ΣΑΒΒΑΣ Π. ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ
Πρ. Μέγας Διδάσκαλος (1995 – 2001)