Φιλάρετος Γεώργιος

ΣΤ:. Πυθαγόρας

(Χαλκίδα 1848 – Αθήνα 1929)   

 

Νομικός και δημοσιογράφος. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και στη Γαλλία. Συνδέθηκε με τον Κλεμανσώ και επηρεάστηκε από τις ιδέες της Γαλλικής Δημοκρατίας. Επιστρέφει και εργάζεται στην Αθήνα ως δικηγόρος, γνωρίζεται με τον επίσης τέκτονα Ρόκο Χοϊδά , τον Μιχ. Κατσίμπαλη, τον Π. Πανά και ιδρύουν το δημοκρατικό σύλλογο ‘’ Ρήγας’’ . Συμμετείχε επίσης στη μυστική επαναστατική οργάνωση ‘’Κομιτάτο Εθνικής Σωτηρίας’’. Εργάζεται, γράφει και μάχεται για τη δημοκρατία, ιδεολόγος και ασυμβίβαστος έως το τέλος της ζωής του. Ζητά κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις . Δημοσιογραφεί από το 1873 στις εφημερίδες Παλιγγενεσία, Νεολόγο Ριζοσπάστη της Αθήνας και Αβαντίς και Εύβοια της Χαλκίδας. Συμμετείχε στον ξεσηκωμό του Θεσσαλικού κάμπου 1878 και αναμίχθηκε στις προσπάθειες προσάρτησης της Θεσσαλίας. Το 1880 τον βρίσκει στον Βόλο, όπου διαμένει, πολιτεύεται και εκλέγεται βουλευτής. Έλαβε μέρος στον ατυχή πόλεμο του 1897. Στηλίτευσε τους αρχηγούς της άφρονος αυτής ενέργειας. Η κριτική του ματιά ήταν πάντα δημοκρατική, αυστηρή και ουσιαστική. Πολιτεύτηκε και εξελέγη πολλές φορές βουλευτής. Έγινε υπουργός το 1892 της Δικαιοσύνης και των Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κωνσταντινόπουλου. Τάχθηκε με τον Ελευθ. Βενιζέλο το 1916 στο κίνημα της Αμύνης. Του ανετέθη η διεύθυνση του πολιτικού γραφείου του Ελ. Βενιζέλου. Διαφωνεί στη συνέχεια, αποσύρεται και ιδιωτεύει. Πολυγραφότατος, εξέδωσε πλήθος νομικών, πολιτικών, ιστορικών και φιλοσοφικών διατριβών. Επιλεκτικά αναφέρουμε : Ξύπνα Ελλάς (1881), Η δικαστική αναδιοργάνωσης εν Ελλάδι(1885), Ξενοκρατία και Βασιλεία στην Ελλάδα (1897), Περί Εθνοσυνελεύσεως (1901), Ασπασία του Περικλέους (1902), Ήθη και Νόμοι (1903), Αι Ελληνικαί πολιτείαι μέχρι της Ρωμαϊκής κυριαρχίας (1914), Μονοπρόσωπα και Ολιγομελή Δικαστήρια (1912) Δημοκρατισμός του Έλληνος (1918), Εθνικά Δίκαια της Ελλάδος ενώπιον του Διεθνούς Συνεδρίου (1918), Συνεργατικοί συνεταιρισμοί Αμπελακίων, Ύδρας, Σπετσών κ.α 1927.