Πιπινέλης Παναγιώτης

Πολιτικός           

ΣΤ:. Ορφεύς

(Πειραιάς 1899 – 1970 Αθήνα)  

 

Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και του Φράιμπουργκ. Το 1922 προσλήφθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών, ως ακόλουθος και διευθυντής γραφείου υπουργού Εξωτερικών. Ακολούθησε διπλωματική καριέρα. Έγινε σύμβουλος της κυβέρνησης Π. Τσαλδάρη 1933-35. Το επόμενο έτος τοποθετήθηκε πρεσβευτής στη Βουδαπέστη και το 1940 στη Σόφια. Το 1941 διετέλεσε πρέσβης στη Μόσχα, μετά στην Πολωνία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Λονδίνο 1943. Με την έναρξη του πολέμου ακολούθησε την Ελληνική Κυβέρνηση στη Μέση Ανατολή και Αγγλία. Το 1945 γίνεται αρχηγός του Πολιτικού οίκου του Βασιλέως. Το 1947 έγινε μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών, έως το 1950. Εξελέγη μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ (1952). Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την Πολιτική και εκλέχθηκε βουλευτής με την ΕΡΕ το 1958, 1961, 1963, 64 και 1967 με την κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Διετέλεσε υπουργός Εμπορίου, Εξωτερικών και Συντονισμού. Τέλος υπήρξε υπουργός Εξωτερικών της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου, από την 20.11.1967 έως 19.7.1970, ημερομηνία θανάτου του. Άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο: Μονογραφίες και μελέτες, όπως Γεώργιος Β΄, Πολιτική Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Περισσότερον φως, Απομνημονεύματα, Η Μοναρχία εν Ελλάδι, Ιστορία της Εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος . Τιμήθηκε με πολλά ξένα ανώτατα παράσημα, Μεγαλόσταυρο του Γεωργίου Α΄, Ταξιάρχη του Τάγματος Φοίνικος.