Χαρβούρης Μάρκος

Καθηγητής Πανεπιστημίου – Χημικός  

ΣΤ:. Amore del prossimo

 (Αργοστόλι 1730- Πάδοβα 1808)            

 

Ο Κόντε Μάρκος Χαρβούρης γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς την 21η ή 31η Δεκεμβρίου 1730 (π.η.). Η οικογένεια του, κρητικής καταγωγής, ενεγράφη στην Χρυσή Βίβλο «Libro d’Oro» των Ευγενών της Κεφαλονιάς μεταξύ των ετών 1593 & 1604. Η Βενετική Δημοκρατία απένειμε τον τίτλο του Κόμητος στον Μάρκο την 27η Νοεμβρίου 1760. Το 1740 εγκαθίσταται στη Βενετία όπου σπουδάζει στη Φλαγγίνειο Σχολή (1740-1741), οι μαθητές της οποίας μετά την αποφοίτησή τους είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβα. Εν συνεχεία εγγράφεται στη Κωττούνιο Σχολή ή Ελληνομουσείο (1741-1748) της Πάδοβας το οποίο ήταν παράρτημα του εκεί Πανεπιστημίου. Έτσι ο Χαρβούρης κατά την χρονική περίοδο 1749-1757 συνεχίζει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας στην Φιλοσοφία και Ιατρική, όπου την 14η Ιουλίου 1757 αποφοιτά ως Διδάκτωρ της Ιατρικής. Ακολούθως εξειδικεύει τις σπουδές του στις Φυσικές Επιστήμες και ιδιαιτέρως στη Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, δίπλα στον διάσημο καθηγητή Jacopo Bartolomeo Beccari. Ο Beccari βλέποντας την φυσική δεξιότητα του Χαρβούρη μετά την παρέλευση ενός μόλις έτους και τον κατέστησε Επαναλήπτορα (υποδιδάσκαλο) της Χημικής Σχολής.

Το 1759 όταν η Βενετική Γερουσία αποφασίζει να δημιουργήσει την πρώτη έδρα Χημείας, η οποία μόλις ξεκινούσε ως επιστήμη, στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβα τον διορίζει Kαθηγητή στην προσωποπαγή αυτή έδρα. Προτού ακόμα εγκρίνει η Γερουσία το διάταγμα του διορισμού του (24 Ιανουαρίου 1760) τοποθετείται στα παραρτήματα των Απεσταλμένων στα μεταλλεία (διάταγμα Γερουσίας 24 Μαΐου 1760) παραδίδοντας το πρώτο και τελευταίο μάθημα στο Πανεπιστήμιο την 23η Ιουνίου 1760. Από τον Δεκέμβριο του 1760 έως το 1767 με κρατική υποτροφία που του χορηγήθηκε για να μελετήσει τις νέες τεχνικές περιηγήθηκε σε μεταλλεία, μεταλλουργικά καταστήματα, εργοστάσια, χημεία και φαρμακευτικά εργαστήρια της Σαρδηνίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας, Γερμανίας, Βοημίας και Σουηδίας. Το Δεκέμβριο του 1867 επιστρέφει στην Πάδοβα και αρχίζει τις τακτικές του παραδόσεις στο Πανεπιστήμιο για το ακαδημαϊκό έτος 1767-1768. Έκτοτε θα διδάξει συνεχώς έως το τέλος της ζωής του, με εξαίρεση τις περιόδους της αυστριακής κατοχής (1798-1801 & 1802-1805) που παρέμεινε εξόριστος στο εξοχικό του σπίτι.

Διετέλεσε πρύτανης και ελεγκτής του Πανεπιστημίου της Πάδοβα το έτος 1774.

Ο Χαρβούρης υπήρξε διάσημος εφευρέτης διαφόρων μεθόδων και εφαρμογών σε σχέση με τα μέταλλα και την αξιοποίησή τους σε οπλικά συστήματα. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του θεωρείται η δημιουργία, το 1772, ενός εργαστηρίου χημείας που επινοήθηκε για τις έρευνες και τα πειράματά του, το οποίο θα χρησίμευε και ως μοντέλο για τα εργαστήρια χημείας των ιταλικών πανεπιστήμιων. Το ίδιο έτος βραβεύτηκε από την Βενετική Γερουσία με χρυσό μετάλλιο για την επινόηση του άφλεκτου χάρτου το οποίο χρησιμοποιήθηκε στην βελτίωση όπλων και πυροβόλων.

Το 1779 γίνεται Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών της Πάδοβα, στην οποία θα ανακοινώσει μερικά από τα σπουδαιότερα επιστημονικά έργα του, και κατά τις χρονικές περιόδους 1784-1785 & 1792-1793 θα διατελέσει Πρόεδρος της. Ανακηρύχθηκε ακόμα Μέλος των Ακαδημιών της Στοκχόλμης και της Ουψάλας. Επίσης διακρίθηκε ως φιλόσοφος, αλχημιστής, αποκρυφιστής, μεσμεριστής και φυσιογνωμιστής της εποχής.

Για την τεκτονική του δραστηριότητα γνωρίζουμε ότι το 1765 ενώ βρισκόταν στην Σουηδία, λόγω της προαναφερόμενης ερευνητικής του αποστολής, συναντήθηκε στη Στοκχόλμη με τον εξειδικευμένο στη μεταλλειολογία Emanuel Swedenborg ο οποίος και τον μύησε. Αργότερα στην Πάδοβα θα γίνει μέλος της Στοάς Amore del prossimo (Αγάπης του πλησίον) της οποίας θα διατελέσει και Σεβάσμιος.

Επίσημα εγκαταστάθηκε Ύπατος του Περιστυλίου (La Stricte Observance Templiere) από τον Βαρόνο Eberhard von Wächter, την 17η Ιανουαρίου 1778.

Ο Χαρβούρης ως Πρόεδρος της Σκωτικής Μεγάλης Στοάς της Βερόνα δίδοντας την επίσημη άδεια για την ίδρυση και εγκατάσταση της Στοάς La Beneficenza Ανατολής Κερκύρας, την 13η Ιουνίου 1782, θεωρείται ο εισηγητής του Τεκτονισμού στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο.

Απεβίωσε στην Πάδοβα μετά από μακρά ασθένεια την 4η Δεκεμβρίου 1808 σε ηλικία 78 ετών. (E. K)